EŞMƏ1 1. “Eşmək” dən f.is.
sif. Burulmuş, eşilmiş, eşilib hazırlanmış. Eşmə qamçı. - Molla uzun və qara müştüyün başına sancılmış eşmə papirosa qullab vuraraq ətrafına tüstü yayırdı.. T.Ş.Simurq. [Koxa:] Şahməmməd, and olsun bu eşmə bığa; Sənə yalan satmaz ömründə koxa. S.Rüstəm. Paylaşın - Hamı bilsin
|