İzahlı lüğət

HEYKƏL is. [ər.] 1. Heykəltəraş tərəfındən daşdan, tuncdan və s.-dən hazırlanmış insan və ya heyvan surəti. Mərmər heykəl. Füzulinin heykəli. - Yaşıl məhəccərli dördkünc bağçada Nizaminin tuncdan tökülmüş miniatür heykəli qoyulmuşdu. M.Hüseyn. is. Cindən, həmzaddan və bədnəzərdən qorumaq üçün uşaqların boynuna asılan dualı, muncuqlu asqı. bax medalyon. Sağdan sola, soldan sağa sal boynuna heykəl; Qoy cinni məəttəl.. M.Ə.Sabir. məc. bax mücəssəmə 2-ci mənada. □□ Heykəl kimi - müqəvva kimi, hərəkətsiz. Mübaşir Məmməd, heykəl kimi hərəkətsiz durmuş qıza, onun şümşad boyuna nəzər saldı.. M.Ibrahimov. ..Donuq nəzərlə [Səməd] heykəl kimi quruyub qalmış gəlinin üzünə baxa-baxa qaldı. I.Hüseynov. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!