HÖKMLÜsif 1. Amiranə, əmredərcəsinə, əmredici, ötkəm. Rüstəm kişi hökmlü səslə [Lal Hüseynə[ qışqırdı: - Qan sizi tutub! Əlli toğlu Sarıqamışlıqda nə gəzirdi? M.İbrahimov. [Qız[ “xoşgəldin” əvəzinə deyilən bu hökmlü sözlərin mənasını dərk etdikdə isə birdən yenə gülümsündü. İ.Hüseynov. Bəlkə qələmimi eşitmir masam; Şahların əsası ondan hökmlü! M.Araz.
Hökmü, nüfuzu, təsiri olan. Çox hökmlü adamdır. - Uzun illər əsrlər boyu insan xəyalını; insan arzusunu, sözünü, insanın özünü; sıxıb qanun adlı qəlib .. ya hökmlü, ya hökmsüz. R.Rza. Paylaşın - Hamı bilsin
|