HÖRMƏ1. “Hörmək” dən f.is.
sif. Hörməklə düzəldilmiş; hörülmüş, hörülmə. Hörmə stul. Hörmə çəpər. - Şirmayı hörmə kreslonu çəkib, atasının yanında oturdu. M.Hüseyn. Bax hörük 3-cü mənada. Dal gərdənə tökülübdür hörmələr; Mina kəmər incə beli bürmələr. Aşıq Abbas. Paylaşın - Hamı bilsin
|