İzahlı lüğət

HÜLQUM is. [ər.] anat. Həzm cihazının, ağız boşluğunu qida borusu ilə birləşdirən əzələ borusu. Pazaq Vəli təəccübdən yerində donub qaldı. Boğazının nazik dərisini az qala deşib çıxan hülqumu tez-tez enib qalxdı. İ.Məlikzadə. // Ümumiyyətlə, boğaz mənasında da işlədilir. □□ Hülqumu qurumaq - bərk qorxmaq, qorxudan özünü itirmək. Hülqumundan yapışmaq - boğazından yapışmaq, hülqumlamaq. Hülqumundan keçirmək - bax həzm-rabedən keçirmək ("həzm”də). Hülqumunu üzmək - öldürmək. [Əsgər:] Tapaq, birdəfəlik onun hülqumunu üzək. Ə.Əbülhəsən. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!