İzahlı lüğət

ÖZÜMÜNKÜ, ÖZÜMÜZÜNKÜ 1. əvəz. Özüm(üz)ə aid olan, özüm(üz)ə məxsus olan; mənimki, bizimki. Kitablar özümü(zü)nküdür. 2. Is. mənasında adətən cəm şəklində: özüm(üz)ünkülər - mənə, bizə yaxın olan adamlar, yoldaşlarım(ız). Özümü(zü)nkülər gəldilər. - [Südabənin anası:] Qonumqonşu dövrəmə yığışsın, gözümü özümüzünkülər bağlasınlar. M.Ibrahimov. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!