İzahlı lüğət

VİRAN sif. [fars.] Uçuq, yıxıq, dağılmış; viranə qalmış; bərbad. Viran şəhər. Viran ev. Viran ölkə. - Açdı mənə dərdli ağac; Viran bağın məlalını. M.Rahim. □ Viran qalsın (olsun)! - dağılsın! məhv olsun! (qarğış). Zülm əliylə məni yada verirlər; Viran qalsın belə zamana, - dedi. Aşıq Ələsgər. Viran qoymaq - dağıtmaq, uçurtmaq, bərbad hala qoymaq, xarabazara döndərmək. Zamanzaman bir div kimi köksümüzə çökdü onlar; Yurdumuzu, yuvamızı viran qoyub sökdü onlar. M.Müşfiq. Viran etmək - 1) dağıtmaq, uçurtmaq, yıxmaq, alt-üst etmək, bərbad bir hala salmaq, pozmaq, korlamaq. Şamaxıda pristav Cəbrayılov sahibsiz və fəqir bir müsəlman övrətinin evini viran etdi. C.Məmmədquluzadə; 2) məc. mənada. Dilbəra, dərdidilimdən belə ünvan etdim; Ki, qəmi-hicrdə dil mülkünü viran etdim. Natəvan. Məcnun oldum, düşdüm çölə; Könlümü viran elədin. Aşıq Əsəd. Viran olmaq (qalmaq) - dağılmaq, uçulmaq, bərbad olmaq, xarabalığa dönmək. Tamam aləm viran olsa, qəmim yox; Tək canan mənimlə ittifaq olsun. Q.Zakir. // məc. klas. Kədərli, məhzun, təsəllisiz. Vaqifəm, olmuşam zülfə giriftar; Könlüm viran, halım xarab, günüm zar. M.P.Vaqif. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!