AŞÜFTƏsif. [fars.] klas. 1. Əhvalı pozulmuş, pərişan, qarışıq. Şikəstə xatirü məhzun, sözü aşüftə, digərgun; Tutub nəqşi-rəhi Məcnun, gəzər vəhşi kimi səhra. Nəbati. Qurd dedi: çox-çox yanıram halına; Xatirim aşüftədir əhvalına. A.Səhhət.
□ Aşüftə olmaq - əhvalı pozulmaq, kefi pozulmaq, pərt olmaq, pərişan olmaq. Şagirdimin bu dərəcədə aşüftə olması məni də məlul etdi. S.M.Qənizadə. 2. Məftun, dəlicəsinə vurulmuş, aşiq. // İs. mənasında. Həzər qıl, ey könül, ol zülfipürçinin xətasından; Asılmış neçə-neçə sən kimi aşüftələr ondan. Q.Zakir. Paylaşın - Hamı bilsin
|