BİHÜDUDsif. [fars. bi... və ər. hüdud]
Hüdudsuz, nəhayətsiz, ucsuz-bucaqsız. Dəryayi-bihüdud idi çərxi-zümürrüdin; Könlüm misalı mövczənü biqərar idi. M.Hadi. // Hədsiz, son dərəcə. İstəyir məxluq ona təzim qılsın, bihüdud; Saxlasın hər ehtiramın, söyləsin nadir vücud. C.Cabbarlı. Paylaşın - Hamı bilsin
|