İzahlı lüğət

BİNƏSİB sif. [fars. bi... və ər. nəsib] Nəsibsiz, məhrum. □ Binəsib qoymaq (etmək) məhrum etmək. Axırda bu fikirlər məni qurulmaqda olan bu gözəl həyatdan binəsib qoyacaqdır. Ə.Vəliyev. Binəsib olmaq - məhrum olmaq. Cami-meyi-eşqdən daim olur binəsib; Olmaya ta aşiqin məşqi ruxidilbəri. Nəbati. Köhnə və yeni kulturadan binəsib olan Aslan bəy, həyatı yalnız əyyaşlıqdan ibarət bilirdi. A.Şaiq. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!