İzahlı lüğət

BORCLU sif. və is. 1. Borcu olan, başqasından borc almış olan; verəcəkli. Borcluların siyahısını tutmaq. - Güllücədə Molla Qasıma borclu olmayan bir kəndli yox idi. S.S.Axundov. Borc verən. Borclu borclunun sağlığını istər. (Məsəl). Bir vəzifəni görməli olan, öz vəzifəsi kimi icra etməli olan; vəzifəli. O, gördüyü işlər haqqında vaxtında hesabat verməyə borcludur. O, sənin işini görməyə borclu deyil. Borclu çıxartmaq- bax borclu eləmək. \Qəhrəman:] “Sağ ol” demək əvəzinə, məni borclu çıxarırsan. S.Rəhimov. Borclu eləmək - yaxşılıq qarşısında minnətdar etmək. Məni özünə borclu elədi. Borclu qalmaq (olmaq) - öhdəsində borc olmaq. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!