İzahlı lüğət

CIR sif. 1. İnsan əli ilə deyil, təbii şəraitdə, öz-özünə bitən. Cır ağac. - [Yusif aqronoma:] Meyvə bağı deyiləndə, bax, bu çayın qaşındakı iyirmi-otuz cır alma-armud ağacıdır. B.Bayramov. Bizim cır alçanın gülləri kimi; Yerin sinəsinə səpələnir qar. Ə.Kürçaylı. məc. Nazik və qıcıqlandırıcı. Ə, topal ha deyilsən! - deyə, pərt olmuş Əlləzoğlu cır səslə arvadına təpindi. İ.Hüseynov. məc. Tez hirslənən, tez özündən çıxan, kəmhövsələ, tünd. Çox cır adamdır. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!