İzahlı lüğət

DURULMAQ f. 1. Duru olmaq, duru hala gəlmək, saf və təmiz hala düşmək. Bulanıq suya zəy vurulanda durulur. - Araz buruldu, getdi; Suyu duruldu, getdi; Mən dedim, yar incidi; Demə yoruldu, getdi. (Bayatı). Boz səhralar çiçək açır, sular durulur; Dağlar üstə dağlar qoyur insan hünəri. S.Vurğun. Axıcı hala düşmək, sıyıqlaşmaq. Bəkməz isinəndə durulur. Mum əriyəndə durulur. məc. Aydınlaşmaq, açılmaq. Hava durulur. - Gecə yarı günəş doğur.. zülmət durulur. S.Vurğun. Dünənki bərk qardan sonra gün çıxmış, hava durulmuşdu. Mir Cəlal. məc. dan. Açılışmaq, halı yaxşılaşmaq, rəngi açılmaq. - Gəl əyləş, mey içək, keflər durulsun; Koroğlu çağırır dövrana səni. “Koroğlu”. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!