ƏSHABƏis. [ər. “sahib” söz. cəmi] 1. din.
Məhəmməd peyğəmbərin və imamların yaxın adamları. 2. zar. Tərəfdar, daim birinin yanında olan adam, yoldaş. Bütün bunları Həmzə danışmaqdan, əshabələri isə dinləməkdən yorulmurdu. Ə.Əbülhəsən. Paylaşın - Hamı bilsin
|