FƏXRİYYƏis. [ər.] ədəb. Orta əsrlərdə Şərq (o cümlədən Azərbaycan) ədəbiyyatında: məsnəvi, qəzəl və s. formalarda şairin öz fəzilətlərindən, yaxşı sifətlərindən, xüsusən hünər və səxavətindən mədh şəklində bəhs edən lirik şeir. Füzulinin “Mənəm ki qafıləsalari-karivani-qəməm” fəxriyyəsi.
Paylaşın - Hamı bilsin
|