FIRLATMAQf. 1. Fırlandırmaq, dolandırmaq, hərləndirmək. Maşının sükanını firlatmaq. - Vaqif başını aşağı salıb barmağındakı əqiq üzüyü firladırdı. Çəmənzəminli. Şahmar bu fikirdə idi ki, adam istəsə yeri tərsinə fırlada bilər. B.Bayramov.
2. Bir şeyi şiddətlə və saymazyana atmaq, tullamaq, tolazlamaq. Hirsindən boşqabı götürüb həyətə fırlatdı. - Firəngiz bənövşə dəstəsini stolun üstünə fırlatdı. B.Bayramov. // Atmaq. Yusif Həmzənin nazik boynundan yapışıb onu qapının ağzına firlatdı. B.Bayramov. Paylaşın - Hamı bilsin
|