İzahlı lüğət

İFTİRA is. [ər.] Böhtan, şər. Xülasə, qalan yüz on beş kağız da bu məzmunda növ-növ iftira və yalan. C.Məmmədquluzadə. İki tərəf bir-birinə olmazın böhtan və iftirasını, olmazın həyasız hərəkətlərini isnad verirdilər. Çəmənzəminli. Səttarzadə başını tovladı: - Siz məni doğma qızım ilə ləc salmaq istəyənlərin iftirasına uymayın! Mir Cəlal. □ İftira etmək - böhtan atmaq, şər atmaq. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!