İzahlı lüğət

İLQAR is. [ər. “iqrar” dan] 1. Söz vermə, əhd, vəd, vəfa. Ilqarından dönən namərddir. (Ata. sözü). [Koroğlu:] Üz tutmuşam, bu diyara gəlmişəm; Çənlibeldən bir ilqara gəlmişəm. “Koroğlu”. Biz ki ilqar keçirmişik aradan; Amin desək, tez düzəldər Yaradan. Aşıq Ələsgər. Gün çıxar, əriyər dağların qarı; Pozulmaz dostların əhdi, ilqarı.. N.Rəfibəyli. □ İlqar almaq - söz almaq, vəd olmaq, əhd bağlamaq. Dəfələrlə bulaq başında onunla görüşmüş, sevişmiş və ondan, öz istilahlarınca, ilqar almışdı. A.Şaiq. İlqar vermək - söz vermək, vəd etmək, əhd etmək. Yüz il keçsə öz yarımdan dönmərəm; Ilqar verdim, ilqarımı danmaram. Qurbani. İlqarına düz çıxmaq - verdiyi sözün, əhdin üstündə durmaq, sözünə sadiq olmaq, vəfalı çıxmaq. Seyran ilqarına düz çıxıb, yoldaşını satmadı. M.Hüseyn. İlqarından dönmək - verdiyi sözə əməl etməmək, əhdini pozmaq, vəfasız çıxmaq. Abas ağlar zarı-zarı; Getməz könlümün qubarı; Ilqarından dönən yarı; Tanrı tezbazar eyləsin! Aşıq Abas. məh. Hörmət mənasında. Uşağa buyuranın ilqarı olmaz. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!