İzahlı lüğət

KƏF1 is. [fars.] Köpük (od üstündə bişən xörək və s.-də). Xörəyin kəfni götürmək. Sabun kəfi. - Qazan daşdı, kəfin al; Qaynadıqca kəfin al. (Bayatı). Mən əti doğrayıb qurtaranda Gülqədəm düyünün kəfini yığırdı. Ə.Vəliyev. □□ Kəf getmək dan. - oğurlamaq, çırpışdırmaq, qoparmaq. Kəf gəlmək - hiylə işlədərək aldatmaq, kələk gəlmək. Gərək bu xəzinədardan göz olum ki, müştərilər bizim bu başısoyuğa kəf gəlməsinlər. “Kirpi”. Kəfə getmək - araya salıb mənimsəmək, özünə götürmək. [Salamov:] Adə, Bahadır bəy, sən ərinin yanında sırğalardan balaca söhbət sal, yoxsa qızıl sırğaları kəfə gedər, əri bilməz. C.Cabbarlı. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!