KƏM-KƏSİRis. [fars. kəm və ər. kəsr] Çatışmayan cəhət, nöqsan, qüsur, çatışmazlıq. [Tükəzban:] Heç bir zaddan kəm-kəsir yoxdur. S.S.Axundov. [Aşıq Alı Ələsgərə:]
Oğul, sözdərin də xoşuma gəldi, oxumağın da, saz çalmağın da. Az kəm-kəsirin var. “Aşıq Ələsgər”. // sif. Çatışmayan. [Musanın nəvəsi] o gündən işə başladı. Bakıdan bəzi kəm-kəsir şeylərini aldı. Qantəmir. Paylaşın - Hamı bilsin
|