İzahlı lüğət

KİBR is. [ər.] Özünü hamıdan üstün tutma, başqalarına yüksəkdən baxma; lovğalıq, məğrurluq; lovğalanma, qürurlanma, təşəxxüs. Nazı çox, qəmzəsi bol, kibri də var dilbərimin. Ə.Nəzmi. Kibridən qəlbində bərkitmə barı; Top dəyər, dağılar bürcü, hasarı. Aşıq Ələsgər. kibrlə zərf Lovğalıqla, lovğa-lovğa, qürurla. Kibrlə danışmaq. Kibrlə gülmək. - Bünyad başqa vaxt olsaydı .. kibrlə susub durmazdı. Ə.Əbülhəsən. ..Şah kibrləgülümsədi. İ.Əfəndiyev. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!