İzahlı lüğət

KÖLGƏLİ sif. 1. Kölgə salan, kölgəsi olan. Kölgəli qarağac. Kölgəli ağac. - Eldar ətrafa yaxşı bələd olduğundan, yaxında iri, sərin kölgəli bir söyüd ağacını göstərərək: Gedək, bir az dincələk, - dedi. M.Rzaquluzadə. Odlu mizrabına qurban olum, yar! Çal, səni dinləyir kölgəli dağlar. N.Rəfibəyli. Kölgə düşmüş, kölgə altında olan; kölgə. Kölgəliyer. Kölgəli eyvan. - Kölgəli gen küçə ilə bir qədər gedəndən sonra hambal girdi birinci mehmanxananın dalanına. C.Məmmədquluzadə. Doldu şirin səslərlə; Kölgəli bağ, boz güney. Ə.Cavad. məc. Şübhəli, qaranlıq. Yarməmməd kölgəli keçmişdən uzaqlaşa bilməyən adamlardan idi. M.İbrahimov. məc. Qəm, kədər ifadə edən; məyus, kədərli, qəmli, qəmgin. Kölgəli üz. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!