KÖNLÜQIRIQ, KÖNLÜSINIQsif. və zərf Könlü bir şeydən sınmış, incimiş; incik, küskün, ürəyi smmış. Könlüqırıq (könlüsınıq) qız. Könlüsınıq getmək. - Gəldi qabağə qolu bağlı pişik; Könlüsınıq, sinəsi dağlı pişik. S.Ə.Şirvani. Molla Əkbər də lal-mat və könlüsınıq evinə qayıtdı. B.Talıblı.
Paylaşın - Hamı bilsin
|