İzahlı lüğət

MƏHCUB sif. [ər.] klas. Utanmış, utanan, utancaq. [Günəş] məhcub və tutqun bir halda yatağına çəkildi. A.Şaiq. Səhərlər üfüqlər məhcub qız yanaqları kimi qızarırdı. Ə.Məmmədxanlı. □ Məhcub etmək - utandırmaq. [Qızın] yanaqları qüruba süslər verər, dodaqları gülləri məhcub edər qədər gözəl idi. Çəmənzəminli. Məhcub olmaq utanmaq, sıxılmaq, xəcalət çəkmək. Şeytan kimi həqdən bu gün məhcub olan biganədir. Nəsimi. O gülgün çöhrə guya sarsılır, məhcub olur hər an. H.Cavid. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!