İzahlı lüğət

MƏHZUN sif. [ər.] Hüznlü, həzin, kədərli, qəmli, məlul, dərdli. Hüsaməddin baş endirib durdu, Qətibə isə qara və məhzun baxışlı gözlərini ona tərəf çevirdi. M.S.Ordubadi. [Dərviş:] Ruqiyyə məlul və məhzun (z.) evə getdi. A.Divanbəyoğlu. Qız məhzun baxışlarını [Aqilin] üzündən çəkmədən yenə də başını yırğaladı. Q.İlkin. □ Məhzun etmək kədərləndirmək, qüssələndirmək. 0ad ikən bu söz ilə könlümü məhzun etdin. Füzuli. Gülməgində qanlı-qanlı giryələr; Hər müsəlman könlünü məhzun edər. A.Səhhət. Məhzun olmaq - qəmlənmək, kədərlənmək, qüssələnmək. Gördü nazik ayağın ol dilxun; Tutulub könlü, oldu çox məhzun. S.Ə.Şirvani. məhzun-məhzun zərf Kədərli-kədərli, həzin-həzin; qüssəli, kədərli. ..Kölgə buyandan qaçıb, o biri tərəfdə lal-mat durub məhzun-məhzun Nadirin üzünə baxırdı. B.Talıblı. Qızarmış gözlər məhzun-məhzun intizarlı baxışlarla ətrafa nəzər yetirirdi. Ə.Vəliyev. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!