İzahlı lüğət

MƏZUR sif. [ər.] Üzrü olan, üzürlü, səbəbli. Həm o babətdə də biz məzuruq; Çünkü biz tərbiyəyə məmuruq. A.Səhhət. [Şeyx Sənan:] Məni, şeyxim, bağışla, məzurəm. H.Cavid. □ Məzur görmək (saymaq, tutmaq) üzürlü hesab etmək, üzrünü qəbul etmək, səbəbli saymaq. [Student:] Sizi narahat etməyə məcbur qaldım, məni məzur görünüz. Çəmənzəminli. [Şeyda:] Atamın da səhvi orasındadır ki, bizi həmişə uşaq cərgəsində qoyur, məni məzur tutun. B.Bayramov. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!