İzahlı lüğət

MİNACAT is. [ər.] köhn. 1. din. Allaha dua və səna etmə; dua-niyaz. [Ay:] Mən Həzrət Musanın Turda minacatlarını eşitmişəm. Ə.Haqverdiyev. Klassik Şərq ədəbiyyatında Allaha xitabən dua və niyaz mahiyyətli şeir. Dərviş nə minacat isə başladı. A.Divanbəyoğlu. Azan çəkməklə əhaliyə verilən xəbər; car. Sübh olcaq çavuşun minacatı kəndi əhatə eləyib, gah o məhəllədən səsi gəlir, gah bu məhəllədən. C.Məmmədquluzadə. Minacat səsinin təsiri altında Həsən gözlərini qaldırıb göydəki ulduzlara tamaşa etdi. B.Talıblı. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!