İzahlı lüğət

MÜRTƏKİB sif. [ər.] köhn. Haram, pis, yaramaz bir işə qoşulan və ya bu cür işlə məşğul olan. ..Kənardan baxan əcnəbilər bizə deyirlər: - ..Mürtəkibdirlər. C.Məmmədquluzadə. □ Mürtəkib olmaq - pis, yaramaz bir işə qurşanmaq, yaraşmaz hərəkət etmək. Böylə əmələ aqil olan mürtəkib olmaz. M.Ə.Sabir. [Fərhad:] Yox, sənin nüfuzun altında bu qədər cinayətə mürtəkib olduğum üçün .. intiqamımı səndən alacağam. C.Cabbarlı. Axır vaxtlarda o birpis əmələ də mürtəkib olmuşdu. S.S.Axundov. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!