MÜXATƏBis. [ər.] Söz söylənilən şəxs, sözlə müraciət olunan adam; dinləyən. Müxatəbinin sözünü yarımçıq qoymaq, münasibətli-münasibətsiz danışmaq bunun köhnə adətidir. Qantəmir. Xəlil acıqlananda həmişə müxatəbinin üzünə yox, yerə baxardı. M.Hüseyn.
Paylaşın - Hamı bilsin
|