İzahlı lüğət

MÜZƏFFƏR sif. [ər.] tənt. Üstün gələn (gəlmiş), zəfər qazanan (qazanmış), qələbə çalan (çalmış); qalib, qalibiyyətli. Müzəffər qoşun. Müzəfifər yürüş. - Müzəfifər ordumuz hər gün dənizlər, dağlar aşdıqca; Yerin qəlbində tufanlar, təlatümlər qopub çağlar. S.Vurğun. Napoleonun ordusu müzəffər xalq zərbələri altında tar-mar edildi. M.Hüseyn. Müzəffər gəlmək (olmaq) - üstün gəlmək, qələbə çalmaq, qalib gəlmək (çıxmaq). Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!