İzahlı lüğət

NAQABİL sif [fars. na... və ər. qabil] Nalayiq, yersiz, münasibətsiz. Müdir cənablarına minnətdar olub, naqabil sözümdən üzr istəyirəm. Mir Cəlal. [Nənəqızın] dilinə naqabil kəlmə gəlməz, ağzından tikanlı söz çıxmazdı. Ə.Vəliyev. // İs. mənasında. Nalayiq, ləyaqətsiz adam; qanmaz. Nə işim var, naqabilə söz deyəm, damağına ya dəyməyə, ya dəyə. (Məsəl). Əlli min suxtə, əlli min sail; Əlli min hoqqabazi-naqabil. S.Ə.Şirvani. İmkansız, mümkün olmayan; çətin, mahal. O, naqabil bir işdir. Əxz etməyə, götürməyə qabiliyyəti, istedadı olmayan; qeyri-qabil. Tərbiyəyə naqabil. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!