İzahlı lüğət

NARIN sif. 1. Son dərəcə xırda, toz kimi. Narın torpaq. Narın qar. - Yenə saymazyana qırmaclayaraq Abşeronu; Sovurur xəzri narın qumları hiddətlə budur. S.Rüstəm. Yaşılyarpaqlardan asta-asta damcılar damır, narın çiskin təpəl camışın saçaqlı tüklərindən üzüaşağı süzülürdü. S.Rəhimov. 2. məc. Zərif, incə, nazik. Narın tük. Narın söz. - ..Uzaqdan incə və narın ahənglə çalğı səsi eşidilməyə başlar. H.Cavid. Qalxan dumandan çöllər narın sapdan hörülmüş tora bürünmüş kimi görünürdü. Ə.Əbülhəsən. // Zərf mənasında. Narın danışmaq. Narın yerimək. - Könül sən ki, düşdün eşqin bəhrinə; Narın çalxan, narın silkin, narın üz. Aşıq Ələsgər. Gəlin nə narın süzürdü! Nə dadlı səkirdi! Çəmənzəminli. narın-narın zərf Xırda-xırda, kiçik-kiçik. Narın-narın addımlamaq. - Adım yazdır, gələndə mən yağış yağar .. narın-narın; Ruhu gülər torpaqların. S.Vurğun. Şəhərin işıqları gecənin qaranlıq pərdəsini yırtır və sanki narınnarın tökülən yağışa yol açırdı. M.İbrahimov. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!