OVQATis. [ər. “vəqt” söz. cəmi] 1. klas. Vaxt, zaman. Bilmədin halını, bihudə keçirdin ovqat. Füzuli. Onunçün bir ovqat teleqrafları çap etməklə, gələcəkdə tazə bir qəzavüqədərə müntəzir olduq. C.Məmmədquluzadə.
Əhval-ruhiyyə, ruhi vəziyyət, hal, kef. Ovqatı qarışıqdır. Mir Cəlal. □ Ovqatına soğan doğramaq zar. - kefini, əhvalını pozmaq. [Əşrəf bəy:] Indi mən bilirəm, şəhərdə bu xeyir xəbər neçə adamın ovqatına soğan doğrayıb. N.Vəzirov. Ovqatı təlx - kefi, əhvalı pozulmuş. Axşam xan ovqatı təlx evə qayıtdı. Çəmənzəminli. Əmi ovqatı çox təlx evə gəldi. N.Nərimanov. Paylaşın - Hamı bilsin
|