İzahlı lüğət

QAYIM sif. köhn. 1. Uca, bərk, zil. Molla İbrahim Xəlil bu halət ilə görməkdən vəch edib, qayım sövt ilə çığırırdı. M.F.Axundzadə. Bərk, möhkəm, ağır, tutarlı. Təzəcə dəyənək alıbsan ələ; Qayım tut ki, nagah düşər, ağlarsan. M.V.Vidadi. [Vəzir:] Əlbəttə, sabah ona bundan qayım sözlər deyəcəyəm. M.F.Axundzadə. Odabaşı əlini ölçə-ölçə qayım səs ilə başladı: - A kişi, sən allah, zarafat eləmə.. C.Məmmədquluzadə. Simic, xəsis, bərk. [Zalxa:] Niyə qayım olmayım, səndən mən nə xeyir görmüşəm? M.F.Axundzadə. qayım-qayım zərf məh. Bərk-bərk, möhkəm. Mənim kimi bir sirdaşın yanında; Qayım-qayım sarınmağın nədəndir? M.P.Vaqif. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!