QƏBİHsif. [ər.] köhn. 1. Çirkin, yaraşıqsız, kifir. Qəbih üz. Qəbih əndam.
Qəbahətli, nalayiq, yaraşmayan, ləyaqətsiz, pis. Qəbih söz. Qəbih iş. - [Qəmər:] Yox, özgənin məktubunu oxumaq qəbih şeydir. S.S.Axundov. Adamlara ləqəb qoymaq keçmişin qəbih adətlərindən biri idi. H.Sarabski. Paylaşın - Hamı bilsin
|