İzahlı lüğət

QƏFLƏT is. [ər.] 1. Qafillik, xəbərsizlik. Qılma bizi qəfilət ilə mədhuş; Həmsöhbətin eyləmə fəramuş. Füzuli. [Ziba xanım:] Vay sənin halına, vay sənin halına ki, qəfilət gözünü örtübdür. M.F.Axundzadə. Bülbül, keçirtmə bağda qəflətdə ömrünü. S.Ə.Şirvani. Qəflətdə olmaq - xəbərsiz olmaq, bilməmək. Həqiqətdə də mən öz səmimi dostlarım haqqında qəflətdə olmuşam. M.S.Ordubadi. Cəhalət, avamlıq. □ Qəflətdə saxlamaq - qəsdən ayılmağa, başa düşməyə qoymamaq, cəhalətdə saxlamaq. Diqqətsizlik, qeydsizlik, huşsuzluq, səhlənkarlıq. □ Qəflət eləmək (etmək) diqqətsizlik, qeydsizlik göstərmək; unutmaq, nəzərdən qaçırmaq; səhlənkarlıq etmək. [Ağa Kərim:] Ağa Mərdan hər nə istəsə, ona yol tapar; onun müqabilində gərək qəfilət eləməmək. M.F.Axundzadə. □ Qəflət yuxusu - ətrafında baş verən hadisələrdən tam xəbərsizlik. Vaiz sözünə tutma qulaq, qafil olma, kim; Qəfilət yuxusunun səbəbi olfəsanədir. Füzuli. ..Qadından təsadüfi öyrəndiyi əhvalat Xəlili sanki qəfilət yuxusundan oyatdı. M.Hüseyn. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!