ŞƏŞƏƏis. [ər.] klas. tənt. 1. Parlaqlıq, parlama, parıltı. Şəmi-rüxün surəti qarşıma gəlmişdir; Şəşəəsindən bənə şölə düşər, yanaram. Nəsimi.
2. məc. Dəbdəbə, təmtəraq; zahiri bəzək, zinət, parlaqlıq. Paylaşın - Hamı bilsin
|