ŞÖVKƏTis. [ər.] Calal, dəbdəbə, ehtişam, həşəmət (klassik şeirdə bəzən tərkibdə “şövkəti-şan” şəklində işlənir). Xublara vermişəm din-imanımı; Şövkəti-şanımı, ad və sanımı. M.P.Vaqif. Məndədir dəbdəbə, şövkət və hünər; Ulduzlu göylərə çəkmişəm əsgər. A.Şaiq.
Paylaşın - Hamı bilsin
|