TƏNHAsif və zərf [fars.] 1. Tək, yalnız, yalqız. Səhrayə düşüb günəş misali; Tənha yürür oldu laübali. Füzuli.
2. Kimsəsiz, adamsız. Bu anda qarşıdakı tindən bir neçə qaraltı çıxaraq, tənha küçə ilə mənə tərəf irəliləməyə başladı. Ə.Məmmədxanlı. Burda bir dalğalardı; Bir də tənha qayalar. Ə.Cəmil. Paylaşın - Hamı bilsin
|