İzahlı lüğət

ZIĞ is. 1. Duru (sulu) palçıq, lehmə, bataq. Qurşağacan batıb zığa; Əlləşir misirli qardaşlar. O.Sarıvəlli. Pilpilənin təpəsindən bozumtul zığ və lehmə axırdı. M.Süleymanov. ..Zığdan addım atmaq qeyri-mümkün olmuşdu. İ.Hüseynov. Gözdə əmələ gələn çirk, kir. Yağ, yağlılıq, qatılıq, qəlizlik. Yaş peyin töküntüsü. □□ Zığ vermək (vurmaq) - ağzınacan dolu olmaq. Böyük həyətin o biri başı toydan dağılışan adamla zığ verirdi. Ə.Əbülhəsən. Paylaşın - Hamı bilsin Sual və cavabı bəyəndinizsə "Bəyən" və ya "Like"düyməsini tıklayın!