İzahlı lüğət

KƏNDİ2 (ID - 20910)

köhn. bax öz. Olsa məhbublərin eşqi cəhənnəm səbəbi; Hur-qılmanı qalır kəndisinə rizvanın. Füzuli. Qoy börkünü kəc qaşının üstündə, fırılda; Kəndin kimi bir lotiyi-meydanını görgəc. M.Ə.Sabir. [Zeynal] bir zamanda ki,...

KƏNDİR (ID - 20911)

is. Kənaf və ya çətənə liflərindən hazırlanan yoğun, ya nazik ip, ümumiyyətlə, ip. Tay kəndiriyoğun olar, çarıq kəndiri nazik. (Məsəl). [Ayı balalarının] boyunlarına kəndir bağlayıb kəndə gətirirdilər. A.Şaiq. [Murad:]...

KƏNDİRBAZ (ID - 20912)

is. 1. İp üzərində gəzmək və atılıb-düşməklə cürbəcür oyunlar göstərən adam; canbaz. Kəndirbazların çıxışı. - Qız uşağını özbaşına buraxsan, .. kəndirbaza ərə getmək istər. M.S.Ordubadi. [Rəqslərin] ahəngi altında...

KƏNDİRBAZLIQ (ID - 20913)

is. 1. Kəndirbazın peşəsi, sənəti, məşğuliyyəti; akrobatlıq, canbazlıq.
2. məc. Hoqqabazlıq, oyunbazlıq. [Kərbəlayı Qulam:] ..Allaha şükür, bir-birimizi yaxşı tanıyırıq, kəndirbazlıq nə lazım, atam? N.Vəzirov. □ Kəndirbazlıq...

KƏNDİRQAYIŞ (ID - 20914)

sif Bərk, möhkəm. Kəndirqayış kimi - bərk-bərk. Qırsaqqız Xoca Əzizi elə tutdu, elə tutdu ki, kəndirqayış kimi. “Koroğlu”. Kəndirqayış olmaq - tutub (yapışıb) buraxmamaq. ..Oğlan oldu kəndirqayış, qızdan əl çəkmədi...

KƏNDİSTAN (ID - 20915)

is. 1. Kənd, kənd yeri. [Vaqif:] Xeyr, yanıldınız, ona dil verən; Kəndistan yeridir, bəli, kəndistan. S.Vurğun. [Hacı Rəsul:] Belə də səs, belə də məlahət olarmı? Düşünürsən ki, [Əntiqə] bəşər cinsi deyil nədi, özü də...

KƏNDİSTANLI (ID - 20916)

is. köhn. Kəndistanda yaşayan adam; kəndli. [Şahbəy:] Biz ki kəndistanlıyıq.. Ə.Əbülhəsən.

KƏND-KƏSƏK (ID - 20917)

top. dan. Kənd və ona yapışıq yer. Kənd-kəsəyə bələd olmaq. [Hacı Bayram:] Bəy deyiləm, rəiyyətim yox, kənd-kəsəyim yox. Ə.Haqverdiyev. [Məhərrəm bəy:] ..Kənd-kəsəyi dolandıra bilmirəm. S.S.Axundov. Kənddə-kəsəkdə başıpapaqlı...

KƏNDLİ (ID - 20918)

is. 1. Kənddə yaşayan və əsas peşəsi kənd təsərrüfatı olan adam; kənd əhli, kəndçi. Ceyranın əri Eldar adlı kəndli bir gənc imiş. S.Hüseyn. [Nizami] ..qoca kəndlinin şum kənarında açdığı süfrə başında nahar edirdi. Ə.Məmmədxanlı....

KƏNDLİ-KƏSƏKLİ (ID - 20919)

top. dan. Kəndli.

KƏNDLİ-KÜTLÜ (ID - 20920)

top. Keçmişdə bəzən kəndliyə, kəndlilərə ikrahla, saymazyana verilən ad. [Əminə Dürdanəyə:] Səndən olsaydı, çoxdan bu dövlətipaylamışdın kəndlikütlüyə.. Ə.Əbülhəsən.

KƏNDLİLİK (ID - 20921)

is. Kəndli peşəsi, işi; əkinçilik. Bu zaman Cəlil istəyirdi ki, bu yeri satıb özü üçün bir dükan açsın və canını kəndlilikdən qurtarsın. İ.Musabəyov.

KƏNDSAYAĞI (ID - 20922)

sif və zərf Kənd tipində, kənd tərzində, kənd qaydası ilə, kənddə olduğu kimi. Kəndsayağı ev. - Kəndsayağı bəzənmiş evdə həmin adamla ev sahibi söhbət edirdi. Q.İlkin.

KƏNDYANI (ID - 20923)

sif Kəndin yaxınlığında olan, kəndin yanında yerləşən. Kəndyanı otlaq.

KƏNƏK (ID - 20924)

sif 1. Ləpəsi çətin çıxan. Kənək qoz.
məc. Çətinliklə başa gələn, həyata keçən. Kənək iş. - Yazıb pozduğum və şagird dəftərindən qopartdığım vərəqlər stol üstündə qalaqlanmışdı və nəhayət işıq ucu görünmüşdü,...

KƏNƏKLİK (ID - 20925)

is. 1. Ləpəsi çətin çıxan qoz və s.-nin keyfiyyəti. Kənək adamın xasiyyəti; tərslik, inadkarlıq, inadcıllıq. Kənəklik eləmək.

KƏNGİZ (ID - 20926)

KƏNGİZLİK (ID - 20927)

is. Kəngiz çox olan yer, kəngiz bitən yer, sahə.

KƏNİZ (ID - 20928)

is. [fars.] köhn. 1. Xidmətçi qız, qulluqçu. Evin kənizi. - Bir gün Mehriban Soltanın kənizlərinə xəbər gəldi ki, filan küçəyə bir bazirgan gəlib. “Lətif şah”. [Hacı Kamyab:] Xan, mən sizin kəmtərin nökərinizəm, qızım...

KƏNİZLİK (ID - 20929)

is. köhn. 1. Qulluqçuluq. [Günay:] Qoy qismətim qürbətdə kənizlik olsun, amma Barsisim, körpə quzum ac qalmasın, böyüsün boya-başa çatsın. Ə.Məmmədxanlı.
2. Qədimdə: satılan və ya bağışlanan qızın ya qadının vəziyyəti;...

KƏNKAN (ID - 20930)

b a x kankan. Bir az keçdi, bir neçə kömürçü, kənkan göründü. Çəmənzəminli. [Suraxanskinin] oxumağı da quyu dibindəki kənkan səsinə oxşayırdı. Ə.Haqverdiyev. Əzablar içində bağrı qan oldu; Çox gəzib a xırda o, kənkan...

KƏPƏK (ID - 20931)

is. 1. Un ələndiyi zaman ələk üstündə qalan buğda və s.-nin qabıq qırıntıları. Arpaya qatsan at yeməz; Kəpəyə qatsan it yeməz. (Ata. sözü).
Ağac, taxta mişarlandığı zaman tökülən xırda ovuntu. Söz nadan dilində qəpiyə...

KƏPƏKLƏMƏ (ID - 20932)

“Kəpəkləmək” dən f.is.

KƏPƏKLƏMƏK (ID - 20933)

f Kəpək vurmaq, kəpək qatmaq. Samanı kəpəkləmək.

KƏPƏKLƏNMƏ (ID - 20934)

“Kəpəklənmək” dən f.is.

KƏPƏKLƏNMƏK (ID - 20935)

f. 1. Kəpək əmələ gəlmək, qabıq vermək. Başı kəpəklənir.
2. Kəpək kimi boş olmaq. Heyvalar kəpəklənmişdir.

KƏPƏKLİ (ID - 20936)

sif. 1. Kəpəyi olan, ələnməmiş. // Çoxlu kəpəyi olan. Kəpəkli un.
Başında və tüklərinin dibində kəpək, qovaq olan. Kəpəkli baş.
Kövrək, kəpək kimi boş olan. Kəpəkli alma.

KƏPƏKLİLİK (ID - 20937)

is. Kəpəyi olan un və s.-nin keyfiyyəti; kəpəyi olma. Unun kəpəklilik dərəcəsi.

KƏPƏNƏK (ID - 20938)

is. Bədən və qanadları toz kimi incə pullarla və cürbəcür rənglərlə bəzənmiş dördqanadlı böcək. ..Bir gözəl kəpənək gəlib Ağca xanımın oturduğu skamyanın üstünə qondu. S.S.Axundov. ..Quşların bir paraları oxumaqda,...

KƏPƏNƏKVARİ (ID - 20939)

sif. Kəpənək şəklində olan, görünüşcə kəpənəyə oxşar, kəpənək kimi. Kəpənəkvari bant.

KƏPƏNG (ID - 20940)

is. Zirzəmi qapısı, altdan yuxarı açılan qapı; lyuk. Zirzəmi kəpəngi.

KƏPİTKƏ (ID - 20941)

is. xüs. [rus.] Deşikləri, araları tutmaq üçün (əsasən gəmidə) işlədilən kəndir və s. lifləri.

KƏPİTKƏLƏMƏ (ID - 20942)

“Kəpitkələmək” dən f.is.

KƏPİTKƏLƏMƏK (ID - 20943)

f xüs. dan. Kəpitkə ilə qapamaq, kəpitkə tıxamaq (b a x kəpitkə). Deşikləri kəpitkələmək.

KƏPİTKƏLƏNMƏ (ID - 20944)

“Kəpitkələnmək” dən f.is.

KƏPİTKƏLƏNMƏK (ID - 20945)

məch. xüs. dan. Kəpitkə ilə qapanmaq, kəpitkə ilə tıxanmaq, bərkidilmək (bax kəpitkə).

KƏRAHƏT (ID - 20946)

is. [ər.] İyrənmə; nifrət hissi, xoşa gəlməmə; ikrah.

KƏRAHƏTLİ (ID - 20947)

sif. İyrəndirici, nifrət doğuran, ikrahlı.

KƏRAMƏT (ID - 20948)

is. [ər.] 1. Alicənablıq, xeyirxahlıq, mərhəmət, səxavət, lütfkarlıq. ..Bəlkə ağanın fiəzilətinin kəramət və mərhəmətindən mənim həmşəhərlilərim bibəhrə qalmasınlar. C.Məmmədquluzadə. Kəramət etmək (qılmaq, buyurmaq)...

KƏRAMƏTLİ (ID - 20949)

sif. 1. Kəramət sahibi, kəraməti olan; mərhəmətli, xeyirxah, lütfkar.
2. köhn. Möcüzəli, ecazkar. O vaxtdan mənim ağzım olub kəramətli. “M.N.lətif.” Sultanlara, xaqanlara baş əyməyən əsla; Dərviş kəramətli qələndər...

KƏRAMƏTLİLİK (ID - 20950)

is. Kəramət sahibi olma; mərhəmətlilik, xeyirxahlıq, lütfkarlıq.

KƏRBƏLAYI (ID - 20951)

is. [Iraqda imam Əlinin qəbri olan Kərbəla şəhərinin adından] din. Həmin şəhərə gedib müqəddəs yerləri ziyarət edən adama verilən ad. Möhtərəm adamlara kərbəlayı, məşədi, hacı, xozeyin, fəqət ən böyük adama bu məhəllədə...

KƏRÇƏ (ID - 20952)

b a x kərə2

KƏRDƏ (ID - 20953)

KƏRDİ1 (ID - 20954)

is. Lək. Iki kərdi soğan əkmək. Kərdiləri sulamaq. - Tank şumlayan həyətlərin kərdisində; Oz yemini; Külə dönmüş pərdisində; Yuvasını itiribdir. M.Araz. Bu baxçada aş tərəsi əkərdik; Hey su açıb kərdiyə göz dikərdik....

KƏRDİ2 (ID - 20955)

is. bot. Şaftalı növü.

KƏRDİYAR (ID - 20956)

məh. 1. is. Arpa ilə buğda qarışığı. Arabadakı kərdiyar taxıl onların üzərinə səpələndi. S.Rəhimov. [Qarı:] Təzə buğdanı paylamayıblar, qabağında ölüm! Bu, bildirki kərdiyardı. M.Hüseyn.
2. sif mənasında. Dağınıq,...

KƏRƏ1 (ID - 20957)

is. Nehrədən yeni çıxmış, əridilməmiş yağ; şit yağ. Camış kərəsi. Inək kərəsi. - Mal mənimdir, belə yeyirəm; Əritmirəm, kərə yeyirəm. (Ata. sözü). Buyur zəhmət çək, atından düş yerə; Varımızdır qımız, çörək,...

KƏRƏ2 (ID - 20958)

sif 1. Qulaqları çox qısa, dımıq, kərçə (qoyun haqqında). Bu anda [Səmədin] gözü başqa bir kəndlinin sağdığı kərə qoyuna sataşdı. M.Hüseyn.
2. kin. Başı qırxılmış (adam haqqında). Kərə oğlan.

KƏRƏ3 (ID - 20959)

zərf [ər.] Dəfə. Iki kərə iki elər dörd. Adama neçə kərə deyərlər. Iki kərə getmək. Bir kərə görmək. - Adam adamı bir kərə aldadar. (Ata. sözü). [Müəllim:] Mən sizə bir kərə də demişdim ki, bizim yollarımız başqabaşqadır....

Bu səhifə dəfə baxılıb

......
Insert Error: Table './shagird_myusers/spam_checker' is marked as crashed and last (automatic?) repair failed